Metazori optimizm; canım çıkar
Bu düzen, güzel olan her olayı yarım kılar
Benim beynim farklı ve yüreğim farklı çalışırken
O çok bilenler çok yanıldılar
Hızla geldi bürüdü gözlerimi karanlık
Yürürdüm ileri koşar adım, gözlerimi karartıp
Etraf tuzak dolu ben uzak durup bu pisliği
Görmeyeyim diye gözlerimi kapattım...
Açtığımda aynı manzara
İnsanlar eşya gibi bölünmüş klasmana
Dilimi tutamam, elini çekme; kilidi vur prangama
Kıyafetler değil kalp olmalı transparan
Yürüsem de ne fayda; gözüken her yol pis
İz bırakan hatalara zaman olur morfin
Rüyalarıma bir tek uyuyorken kavuşuyorsam
Anladım ki; ölmek de zor değil
[Nakarat X2]
Rüyalarım var
Elimden almasınlar, uyandırmasınlar
Yadırganır herkes, yargılanır
Her gün artarak var olur kaygılarım
Eksiler götürürse bütün artıları
Gözüm görmez olur o neşeli martıları
Bir gün gelip hızla kapanmadan son perde
Arardım bi' yardım eli, hani dost nerde?
Zaman öğretti bunu, yani yok bence
Benim suçum değil, düşlerimdi toz pembe
Kabuslar, uyanıkken daha çok beni korkutur
Garip bakar gözler; bir hayli sorgucu
Toplum, farklı olanı dışladığını sanarken
Aslında farklı olan dışlamıştır toplumu
Yolun uzun tarafındayım
Günahlar ve sevapların Araf'ındayım
Ama savaşmadan savunmanın çabasındayım
Ben rüyalarla kabusların arasındayım
[Nakarat X2]
Rüyalarım var
Elimden almasınlar, uyandırmasınlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder