Kimi zamanlar yağmura fazla yüklendiğimizi düşünüyorum, yağmur yağsında kahvelerimizi alıp camın karşısına geçelim diye bir sevdamız var bizim. Keza benim öyle. Yağmur yağsın hemen kahve yapar camdan dışarı bakarım. O kahveyi içmem bile aslında, bir ritüel gibidir benim için. Oysa yağmura sorsak ne iş hocam? diye, "ben bilmem abi" der umarsızca, şıp şıp yere vurur gamsız bir şekilde dinlemez sizi. Çok anlam yüklüyoruz yağmura... Sevgilinin kapısında beklerken arkada onun olmasını istiyoruz saatlerce onunla ıslanıp ajitasyon seviyemizi arttırıyoruz, dandik şemsiyelerimizi onun sayesinde satıyoruz, çok yağdığı bir günde hoşlandığımız insanın elini ilk defa onun sayesinde tutuyoruz, ilk defa onun yüzünden ağlıyor musun? yoksa yağmur mu yağıyor? lafını işitiyoruz.
O yüzden giderken ona böyle dedim; nereye gittiğin önemli değil, üzerine yağmur yağsın yeter...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder