Kimilerine göre yaşamak bir keyif olabilirken, bazıları içinde isteklerinden öteye gidemeyen bir debelenme halidir bence. Hangi uçta yaşadığını farketmek dahi bir başarıdır düşününce. Kendini bilmek daima getirisi olan bir bilinç türü olmuştur.
Ne kadar sıkıcı başladım ya...
Aklıma düşen ilk kelimelerden düşünmeden cümle kurma hevesi geliyor bazen yazarken. Bir de arkada çalan o müziğin ritmlerine göre gidebiliyor bu yazdıklarım. Müzik durunca, bende duruyorum.
''Şapkayı alıp gitmek vardır. Hem kolayca söylenebilir bu, hem de kolayca yapılabilir. Mesele onu vestiyerden aldıktan sonra koyacak yer bulmaktır.'' demiş Özdemir Asaf. Elinde şapkayla gezen insanlardanım ben. Öte yandan yazı için bakarsam, kelimelerimi koyacak yer bulamıyorum kimi zaman. Elinde kelimelerini taşıyan insanlar arasına da giriyorum o sırada. Bir elimde şapka diğerinde kelimeler. Beni dinleyen ve okuyanların üzerine doğru koşuyorum sanki. Bir anlamda korkutucu geldi şimdi düşününce. En iyisi uzaktan bakmak herhalde yazara. Pek yaklaşmayın bana...
ek: Pek bir yaban hayatı modunda oldu bu
ek1: Dikkat köbek var
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder