EDEBİYAT ve GERÇEKLİK

EDEBİYAT VE GERÇEKLİK

 Türk Dil Kurumuna göre gerçeklik: Gerçek olan, var olan şeylerin tümü, hakikat, hakikilik, şeniyet, realite, reellik.

Edebiyatta gerçeklik:

1. Edebî eserlerdeki

konunun (içerik, muhteva) gerçeklikle bağı vardır. Eseri oluşturan yazar ya da şair belli bir toplumsal gerçeklik içinde yaşamaktadır ve eserinde gerçekliği bir şekilde yansıtır.

2. Edebî eser, yazar ya da şair tarafından yazıldıktan sonra toplumsal gerçeklik içinde yer alır. Çünkü o eseri okuyanlar, belli bir toplumsal gerçeklik içindedir. Böylelikle eserin gerçeklikle bağı başka bir şekilde sürmektedir.

Yazar, içinde yaşadığı gerçekten yararlanarak eserini oluşturur. Ancak yaşanan doğal gerçeklik olduğu gibi değil, edebiyat kuralları dahilinde esere yansıtılır. Yani sanatçı doğal gerçekliği konu olarak ele alıp yeni bir gerçeklik içinde tekrar şekillendirir, kurgular. Buna "edebi gerçeklik" denir.

      

      Sanat; nesnel, gerçek dünyanın öznel tasarımıdır. Bu durumda gerçeklikten yararlanmaları yönüyle, bilimle sanatın ayrı değildir. Sadece gerçekliği ele alma yöntemlerinin farklı olduğunu ifade edebiliriz.

Edebi metnin konusu insandır. Dolayısıyla edebi metinlerde insanla ilgili her konu işlenebilir.

Bilim de sanat da aynı gerçeklikle uğraşır. Sanat , gerçekliği insana özgü özelliklerden hareketle değiştirerek yeniden oluşturur. Bilim ise gerçekliği açıklar.

Edebi metin yazılırken dönemin özelliklerinden ve o dönemdeki her türlü gerçeklikten yararlanılır. 

 Edebi metinlerde; dönemin ilmi, felsefi, teknik ve sosyal alandaki verileri, siyasi tartışmaları, döneme damgasını vuran edebî akımlar, tartışmalar kurmacanın olanaklarıyla işlenir.