14 Nisan 2009 Salı

Eylül Akşamı


Ne kadar alakasız ve anlamsız aslında nisanın 14ünde eylül hissetmek. Düşününce ne hissettiğimize bağlı oluyor yaşadıklarımız. Kötü şeyleri iyi görebilme mallığına erişebiliyoruz bazen. Çok b.ktan bir şeyden muhteşem anlar çıkarabiliyoruz. Ne anlarsak ve istersek onu yaşıyoruz. Anlatılmak istenenle ilgilenmeden, kaygısız bir yaşam.
Belli hedeflerimiz olmuyor, önümüze gelenleri anlamaya çalışırken arkamızdakileri sallamıyoruz pek.
Sıkıldım ben.
Nisanda eylülü yaşamak daha rahat geliyor bu gibi durumlarda. Çok güzel bir havaya bakıp yağmur yağıyormuşcasına ellerini uzatmak. Islanmak. Gülmek. Boş bir şekilde düşünmek. Neyi düşündüğünü bilmeden. Saçmalamak. Yazarken saçmalamak...
Gerçekten sıkılmışım ya. Olsun gene de seviyorum eylül ü yaşamayı. Güneşin verdiği parlaklık gözümü yoruyor...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder