Interstellar

            Bir kaç sene önce daha 30 yaşına gelmeyen bir arkadaşımı kaybettim. Muhteşem bir insan olmasının yanısıra, gidişinin ardından bayağı bir şey sorguladım kendi kendime. Hayatıma nasıl yön vereceğime dair kararları vermem gereken bir dönemdi. O andan itibaren niye bu kadar kasıyorum dedim,işimi değiştirmeyi düşünüyordum ama görüşmem gereken bütün iş mülakatlarına 1-2 ay gitmedim. hayatımı durdurdum ve sadece düşündüm. Ardından kendime geldiğimde hayatımda varolacak zorluklar için kendime değerler koymaya başladım. Ailem sevdiklerim yaşam gereksinimleri v.s. O kararlar doğrultusunda bir kaç sene yaşadım. Şimdi düşünüyorumda onun gidişi bana ne kadar çok şey katmış. Gittiğinde bile hayatıma etkisi sürmüş.
            Hayatıma etkisi olan insanları düşündüm sonra, kimler vardı kimler gitti. Kendimi hep başkalarını mutlu etmek adına çırpınırken buldum. Sonra baktım yok arkadaş kendime bakmamışım hiç. Karşımdakine de bakmamışım belki.
             Gene mutlu etmek ıstıyorum karşımdakini gerçi kendimi de düşünüyorum. Hani hep o denilen bir olduk biz, tek insan olduk mottosunu yaşamaya çalışıyorum. Seviyorum bu düşünceyi. Bana getireni, en azından hissettireni.

+...
-bilki senin böle sinirli sinirli olmanı istemeyen biri var,yanındayım ben.
-Her konuda. gerçi uzaktayım ama,hem yakın hem uzak
-interstellar
+...

interstellar oldum böyle zaman mekan ucmus gitmiş kıristoofır nolan gelse hıkaye. Gerekirse titanic de olurum.